رفتی و ندیدی که چه محشر کردم
بااشک عشق تمام کوچه را تر کردم
دیشب که سکوت خانه دق مرگم کرد
وابستگیه عشقم را به تو باور کردم

گرگ هم که باشی
عاشق بره ای خواهی شد
که تو را به علف خوردن وا می دارد
و رسالت عشق این است
شدنِ آنچه نیست

آنقدر دلتنگتم که حتی ابلیس بر وسعت این دلتنگی سجده می کند